Omega-3-vetzuren voorkomen diabetes door rem op ontsteking

Vette vis is goed voor hart en vaten. Vette vis is goed voor hart en vaten. Vette vis is goed voor hart en vaten. foto pim ras hh

Rotterdam Dit is een p class = intro, wat zou hier in moeten staan.

Huup Dassen | Zaterdag 4 september 2010 | pagina 38

Omega-3-vetzuren zijn gezond. De vetzuren die in grote hoeveelheden in vette vis (zoals haring, makreel of zalm) voorkomen, zijn goed voor hart en vaten en verkleinen de kans op chronische ziekten. Dat komt door hun ontstekingsremmende werking. Hoe die precies tot stand komt, was totnogtoe onduidelijk.

Onderzoekers in San Diego hebben nu ontdekt dat in vetweefsel omega-3-vetzuren chronische ontstekingen onderdrukken. Deze ontstekingen veroorzaken insulineresistentie, de verminderde gevoeligheid voor insuline die leidt tot ouderdomsdiabetes (diabetes type 2). De visvetzuren blijken te binden aan een bepaald receptoreiwit van de ontstekingscellen. Een receptoreiwit vangt signalen van boodschappermoleculen buiten de cel op en zet daarin biochemische reacties in gang waardoor de werking van de cel verandert. In dit geval neemt de ontstekingsactiviteit af (Cell, 3 september).

In het vetweefsel van mensen met overgewicht komen grote hoeveelheden macrofagen voor. Deze afweercellen geven cytokinen af die milde ontstekingen veroorzaken. Hierdoor neemt de gevoeligheid voor insuline af, waardoor vervolgens diabetes type 2 kan ontstaan, met de daaruit voortvloeiende gezondheidsproblemen.

De onderzoekers vonden dat omega-3-vetzuren binden aan de eiwitreceptor GPR120. Zolang die receptor niet wordt geactiveerd, werkt de productie van de cytokinen op volle toeren. Maar blootgesteld aan omega-3 vetzuren uit visolie wordt de receptor geactiveerd en verliezen de cellen hun ontstekingsactiviteit onmiddellijk. Het effect van visvetzuren op deze vetmacrofagen is nu aangetoond in weefselkweken en in muizen.

Toch wil dit nog niet zeggen dat simpelweg toevoegen van visolie aan de voeding een geschikte behandeling voor diabetes bij mensen met overgewicht is. De dosering is van groot belang. Een overmaat vergroot bij sommige mensen de kans op een hersenbloeding. Andere stoffen die GPR120 activeren, zijn daarom als medicijn wellicht geschikter. In elk geval is nu wel duidelijk welke receptor het doelwit moet zijn.

DEEL DIT ARTIKEL

Dit artikel werd gepubliceerd in NRC Handelsblad op Zaterdag 4 september 2010, pagina 38

Wetenschap pagina 36

pagina 37

pagina 38

pagina 39

pagina 40

pagina 41